Respublika: Opricznicy SuperChana, czyli kto pracuje dla Akordy

© mukhtarablyazov.org 08.09.2014

Ten artykuł stanowi podsumowanie prowadzonego przez wiele miesięcy dziennikarskiego śledztwa Respubliki. Został w nim przedstawiony opis struktury organizacyjnej, w oparciu o którą Nazarbayev wraz z najbliższymi pomocnikami – Karimem Masimovem i Timurem Kulibayevem - walczy z Mukhtarem Ablyazovem oraz jego współpracownikami poza granicami Kazachstanu. Jesteśmy przekonani, że podobnie jak my, czytelnicy będą pod wrażeniem rozmachu, który jak nam się wydaje, jest wyjątkowy w światowej historii.

Od chwili, kiedy BTA Bank został przejęty przez administrację prezydenta Kazachstanu, a znany opozycyjny polityk Mukhtar Ablyazov zmuszony do opuszczenia kraju, minęło już ponad pięć lat. Przygotowania do przejęcia banku i usunięcia polityka kazachstańskie władze zaczęły jednak o wiele wcześniej, jeszcze latem 2008 roku, kiedy to doszło do kluczowego spotkania pomiędzy Ablyazovem a zaufanym człowiekiem Nursultana Nazarbayeva - Karimem Masimovem.

W tamtym czasie Masimov zajmował stanowisko premiera Republiki Kazachstanu. Zażądał od Ablyazova wprost, by ten przekazał do dyspozycji Nazarbayeva kontrolny pakiet akcji BTA Banku, ale otrzymał odpowiedź odmowną.

Właśnie po tym spotkaniu latem 2008 roku Nazarbayev wydał polecenie rządowi i bankowi narodowemu, aby dokonały przejęcia BTA Banku i pozbawiły Ablyazova nad nim kontroli. Bulat Utemburatov, któremu Nazarbayev zlecił prowadzenie rozmów z Ablyazovem w sprawie przekazania akcji upoważnionym ludziom prezydenta, został odsunięty na bok, a sprawą zajęli się ludzie Timura Kulibayeva i Karima Masimova.

W dniu 2 lutego 2009 roku razem z nowo mianowanymi przez państwo top menedżerami w biurach BTA Banku pojawili się funkcjonariusze z Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego Kazachstanu, którzy natychmiast przystąpili do zabezpieczania dokumentów i elektronicznych nośników informacji. Nieco później zaczęły się zatrzymania pracowników BTA Banku oraz ludzi z firm, które zaciągnęły w nim kredyty.

System prześladowania Mukhtara Ablyazova powstawał stopniowo. Ściganiem karnym na terenie Kazachstanu konsekwentnie zajmowali się funkcjonariusze z Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego RK, specjalnie wyznaczeni prokuratorzy z Prokuratury Generalnej RK, pracownicy Agencji do Walki z Przestępczością Gospodarczą i Korupcją (tzw. Policja Finansowa).

W warunkach autorytarnego systemu politycznego Nursultan Nazarbayev całkowicie kontroluje wszystkie gałęzie władzy: wykonawczą, ustawodawczą i sądową. To pozwala mu w sposób jednoosobowy decydować o losie każdego człowieka, którego mogą dosięgnąć kazachstańskie władze. Jednak oprócz porachunków prowadzonych oficjalnie, czyli przy użyciu aparatu ścigania i wyroków sądowych, w Kazachstanie stosuje się praktykę polegającą na załatwianiu porachunków z politycznymi oponentami przy pomocy tajnych zabójców.

Każdy Kazachstańczyk, któremu udało się uniknąć odwetu ze strony Nazarbayeva od ponad 25 lat zajmującego stanowisko szefa państwa, a tym bardziej taki znany polityk i biznesmen jak Mukhtar Ablyazov, który wciąż przebywa na wolności i nadal walczy o demokratyczną drogę rozwoju republiki – każdy taki człowiek pozwala na zmniejszenie strachu wobec dyktatora, osłabiając tym samym jego reżim.

Zadaniem tego materiału jest opisanie struktury organizacyjnej, którą Nazarbayev i jego najbliżsi pomocnicy Karim Masimov i Timur Kulibayev wykorzystują w walce z Mukhtarem Ablyazovem poza granicami Kazachstanu.

Obecnie Ablyazov i jego współpracownicy są prześladowani w ramach procesów karnych i cywilnych toczących się w kilkudziesięciu krajach na świecie, ale kluczowymi wśród nich są Rosja i Wielka Brytania. W Rosji ulokowana jest znaczna część aktywów Ablyazova, a w Wielkiej Brytanii, zostały złożone przez BTA Bank pozwy cywilne przeciwko Ablyazovowi oraz szeregowi współpracujących z nim ludzi.

„Oni walczyli o Ojczyznę“

W Rosji ściganie karne Mukhtara Ablyazova zaczęło się po przedstawieniu przez Nursultana Nazarbayeva osobistej prośby ówczesnemu premierowi Rosji Vladimirovi Putinowi. Stosowny protokół w z klauzulą „poufne“ nakazujący udzielenie pomocy kazachstańskim strukturom siłowym, został sporządzony latem 2009 roku.

Obecnie wszystkie działania w tym obszarze są koordynowane przez pomocnika prezydenta RF Shkolova, zaufanego człowieka Putina, znającego go jeszcze z czasów pracy w rosyjskiej służbie wywiadu zagranicznego w NRD. Sprawą BTA Banku zajmował się Komitet Śledczy, a teraz departament MSW FR. Od czasu wytoczenia sprawy karnej główne działania były prowadzone przez trzech śledczych. Dwaj z nich zostali przyłapani przez funkcjonariuszy FSB Rosji na utrzymywaniu nieformalnych kontaktów z przedstawicielami BTA Banku, w tym otrzymywaniu nielegalnego wynagrodzenia, i w konsekwencji zwolnieni.

Trzeci śledczy, Nikolay Budilo jest znany z tego, że brał udział w ściganiu rosyjskiego prawnika Magnitskiego, który zmarł w areszcie śledczym. Śmierć tego ostatniego wywołała silny rezonans w Europie i USA. Efektem tego w USA stało się uchwalenie specjalnej ustawy nazwanej imieniem Magnitskiego, która w istocie stała się pierwszym doświadczeniem we wprowadzaniu zachodnich sankcji przeciwko rosyjskim urzędnikom łamiącym prawo.

Kazachstańskie władze kontaktowały się z Budilo za pośrednictwem dwóch zaufanych osób — kazachskiego dyplomaty akredytowanego przy ambasadzie w Moskwie, Anatoliya Konstantinova, byłego pierwszego zastępcy Prokuratora Generalnego RK, oraz Shakena Amzeyeva, sądząc na podstawie pewnych informacji, współpracownika kazachstańskich służb specjalnych.

Z Amzeyevem, przedstawicielami BTA Banku i FBN Samruk-Kazyna (struktury państwowej, która od lutego 2009 roku do lipca 2014 roku posiadała pakiet kontrolny akcji BTA Banku) współpracowało i nadal współpracuje ponad dziesięć rosyjskich struktur prawnych.

Najbardziej aktywną i wpływową spośród nich była rosyjska firma Quorum Debt Management (Quorum). Na czele tej firmy stoi Andrey Pavlov, znany jako kierownik grupy, której członkowie także uczestniczyli w sprawie Magnitskiego.

Pavlova w sprawę zaangażował niejaki Dmitriy Klyuyev, który zapoczątkował proces ścigania karnego Ablyazova w Rosji. On także występuje w  sprawie zabójstwa Magnitskiego.

Oprócz firmy Pavlova przeciwko Mukhtarovi Ablyazovowi i jego współpracownikom, aktywne działania w Rosji prowadziły jeszcze dwie firmy prawnicze, podejrzewane o udział w rozbójniczych wymuszeniach, a mianowicie: Lider i Atlant XXI.

W tym roku BTA Bank w bardzo dziwnych okolicznościach został „sprzedany“ przez fundusz państwowy Samruk-Kazyna drugiemu co do wielkości bankowi Kazkommercbank i Kenesowi Rakishevowi - jednemu z najbliższych partnerów zięcia prezydenta Timura Kulibayeva.

Biorąc pod uwagę, że Rakishev występuje w charakterze „frontmana“ Kulibayeva w większości projektów biznesowych, Kulibayeva bez wątpienia można nazwać jednym z kluczowych właścicieli nielegalnie znacjonalizowanego BTA Banku.

Sprawujący w przeszłości kontrolę nad KKB (Kazkommercbank) jego właściciel Nurzhan Subkhanberdin stopniowo utracił nad nim kontrolę i dlatego KKB w stosunku do BTA wykonuje polecenia Karima Masimova trzymając się „linii partii“ w prześladowaniach Ablyazova.

W BTA Kenes Rakishev osobiście sprawuje kontrolę nad procesami toczącymi się przeciwko Mukhtarowi Ablyazovowi, osobiście informując Masimova o wszystkim co się dzieje.

Do bezpośredniego wykonywania zadań związanych ze ściganiem Mukhtara Ablyazova i śledzeniem poczynań Rakisheva, Masimov wyznaczył dwie kluczowe figury, z którymi powinien współdziałać Rakishev. Do tak zwanej Rady Banku wprowadził Murata Yeshenkulova. Przed mianowaniem na stanowisko w BTA Banku podpułkownik Yeshenkulov był naczelnikiem wydziału policji finansowej obwodu pawłodarskiego. Jako drugą kluczową postać, pozostającą w ścisłych kontaktach z Yeshenkulovem, Masimov wyznaczył majora policji finansowej Olzhasa Yertysbayeva.

Obecnie Olzhas Yertysbayev prowadzi sprawę karną przeciwko Ablyazovowi i jego współpracownikom w Rosji. Schemat działania w Rosji jest następujący. Akorda formułuje strategiczne zadania, a jej posłannicy przekazują ich treść firmie Quorum. Nad wszystkim czuwa Andrey Pavlov z Quorum, koordynujący wszystkie działania z rosyjskimi strukturami siłowymi, pozostając przy tym w stałym kontakcie z Budilo, dla którego Pavlov przygotowywał najważniejsze materiały w sprawie. Oprócz wspólnych działań z rosyjskimi i kazachstańskimi członkami struktur siłowych Pavlov utrzymuje również kontakty z zachodnimi prawnikami z międzynarodowej firmy prawniczej Hogan Lovells.

Jest prawdą, że w ostatnim czasie Murat Yeshenkulov zaczął odsuwać prawników z Quorum, Lider i Atlanta XXI, zastępując ich „swoimi“ ludźmi z kancelarii Oskirko i Partnerzy. Zaczął nawet aktywnie wyprowadzać ze wszystkich procesów Andreya Pavlova, który stanowił kluczowe ogniwo pomiędzy kazachskimi zleceniodawcami a rosyjskim wykonawcą, czyli grupą śledczych pod kierownictwem Budilo. To jest bardzo ważne dla nowego kierownictwa BTA, ponieważ za wszystkie niepowodzenia w Rosji będzie można oskarżyć stare kierownictwo banku i prawników, których wynajęło.

Wprowadzenie nowych prawników pozwoli też na odebranie kontroli nad gigantycznymi budżetami, jakie są przeznaczane na walkę z Ablyazovem. Na dzień dzisiejszy w rzeczywistości tylko Oskirko i Partnerzy posiadają pełny mandat na prowadzenie działań w imieniu BTA.

„Zagranica nam pomoże“

Międzynarodowa firma prawnicza Hogan Lovells jest głównym wykonawcą zleceń BTA Banku w Wielkiej Brytanii. Kazachstańskie władze wykorzystują ją jako centrum zarządzania siecią międzynarodowych firm prawnych, reprezentujących interesy Akordy na Zachodzie. To właśnie ta kancelaria prowadzi w Londynie sprawy wytoczone przeciwko Ablyazovowi.

Formalnie reprezentuje ona BTA Bank. W rzeczywistości BTA to jedynie fasada, wygodny instrument do działań prowadzonych przez Akordę na polu prawnym w Anglii. BTA występując w roli poszkodowanego na skutek rzekomych machinacji Mukhtara Ablyazova, tworzy aurę legalności wokół ścigania karnego Ablyazova przez Nazarbayeva.

Obecnie prawnicy z firmy Hogan Lovells prowadzą aktywne działania, usiłując przekonać angielskie organy ścigania by wytoczyły sprawę karną przeciwko Mukhtarovi Ablyazovowi. Środki finansowe, jakie Hogan Lovells przeznacza na działania przeciwko Ablyazovowi porażają wyobraźnię wielu prawników. W ciągu czterech lat tylko na rzecz tej firmy Kazachstan wydał ponad 100 milionów funtów.

Oprócz tego w walce przeciwko Mukhtarovi Ablyazovowi biorą udział jeszcze dwie kancelarie prawne wynajęte przez Akordę. Są to Reed Smith i Ronald Fletcher Baker. Usiłują one uzyskać od władz brytyjskich cofnięcie zgody w sprawie przyznania Mukhtarowi Ablyazovowi statusu uchodźcy politycznego. Do tego Reed Smith jeszcze aktywnie działa w zakresie dyskredytowania Ablyazova na Zachodzie, koordynując wszystkie procesy ekstradycyjne. Korzystając z pośredników Hogan Lovells i Reed Smith usiłują także wpływać na angielskie ograny ścigania, żeby wytoczyły one sprawę karną przeciwko Mukhtarowi Ablyazovowi.

Kancelaria Reed Smith świadczyła już usługi prawne dla Akordy, kiedy w listopadzie ubiegłego roku doprowadziła do udzielenia odmowy przez Międzynarodowe Centrum Sporów Inwestycyjnych (Sąd Arbitrażowy Banku Światowego) w sprawie rozpatrzenia pozwów złożonych przez jedną ze spółek Ablyazova przeciwko władzom Kazachstanu, a następnie otworzyła swoje biuro w Astanie, ogłaszając o wspaniałych perspektywach jakie widzi dla siebie w sektorze surowcowym kraju.

Prawnicy Reed Smith mają z czego się cieszyć — dla przykładu w 2013 roku Kazachstan zapłacił im 12,5 miliona dolarów. W tym roku, uwzględniając procesy ekstradycyjne we Francji, perspektywy Reed Smith są o wiele bardziej optymistyczne.

W działaniach kancelarii Hogan Lovells i w sukcesie BTA Banku, jaki został osiągnięty, kiedy były rozpatrywane pozwy cywilne złożone w brytyjskim sądzie, pomógł Tony Blair, od jesieni 2011 roku pełniący funkcję głównego doradcy Nazarbayeva do spraw polityki zagranicznej. Razem z Blairem dla Akordy pracuje cały zespół byłego premiera Wielkiej Brytanii.

Za reputację Kazachstanu na Zachodzie odpowiada Portland Communication, agencja PR, prowadząca jednocześnie działania lobbingowe, stworzona przez wieloletniego doradcę Blaira do spraw PR Tima Allena. Tyle tylko, że umowę Portland zawarła nie z rządem, a z BTA Bankiem, który w ten sposób zdystansował się od Akordy, W gronie współpracowników Portland, działających na kazachstańskim froncie znajduje się Alistair Campbell człowiek, który doprowadził Tony’ego Blaira do szefostwa patrii laburzystów, a następnie przywództwa kraju.

Wydaje się, że Tony Blair z dużym powodzeniem współpracuje z Nazarbayevem i jego otoczeniem, ponieważ wie, jak robi się interesy „po kazachsku“. Przykładem jest umowa z Ministerstwem Sprawiedliwości Kazachstanu na reprezentowanie interesów tego kraju, jaka została zawarta z spółką Omnia Strategy, na której czele stoi Cherie Blair - małżonka Tony’ego Blaira. Zaś pierwszą zasadniczą decyzję w sprawie Mukhtara Ablyazova podjął brytyjski sędzia William Blair - starszy brat Tony’ego Blaira.

Po zatrzymaniu Mukhtara Ablyazova we Francji, kazachstańskie władze zintensyfikowały swoje działania w tym kraju. We Francji w sprawie ekstradycji Mukhtara Ablyazova ważną rolę odgrywa francuski adwokat Antonin Levy, którego ojciec Bernard-Henri Levy jest popularnym francuskim filozofem i obrońcą praw człowieka, czynnie deklarującym pragnienie walki z tyranią na całym świecie.

Przed rozpoczęciem procesu Ablyazova, Levi młodszy pracował w niewielkiej francuskiej firmie Metzner Associés, ale dosłownie w ciągu czterech miesięcy po aresztowaniu Ablyazova we Francji, trzydziestoletni Antonin stał się jednym z najmłodszych wspólników kancelarii Hogan Lovells (żeby zostać wspólnikiem w Hogan Lovells, średnio trzeba przepracować dziesięć lat).

Antonin Levy - młody ambitny prawnik, z nienaganną pozycją w społeczeństwie i kontaktami wśród elit, które posiadają nieliczni w Europie – to jeden z cenniejszych nabytków Hogan Lovells i rzecz jasna jego prawdziwego klienta – reżimu Nazarbayeva walczącego z opozycją.

Ukraińskie niespodzianki

Z wnioskiem o ekstradycję Ablyazova wystąpiła Rosja, Ukraina i Kazachstan, przy czym szanse tego ostatniego kraju na przychylne rozpatrzenie są minimalne z powodu braku umowy ekstradycyjnej. Wobec tego kazachstańskie władze usiłują działać rękoma swoich rosyjskich i ukraińskich kolegów. Na pierwszym procesie zapadła decyzja o wydaniu Ablyazova obu państwom - Rosji i Ukrainie – z tym, że priorytet został udzielony Rosji.

Jednak po rozpoczęciu ukraińskiego kryzysu i gwałtownym zaostrzeniu stosunków pomiędzy Rosją, USA i krajami Europy (Unii Europejskiej) kazachstańskie władze postawiły na Ukrainę. Wcześniej Nursultan Nazarbayev osobiście prosił byłego prezydenta Ukrainy Viktora Yanukovycha o udzielenie pomocy w ściganiu Ablyazova, a ten wyraził na to zgodę.

Kluczowa strukturą na Ukrainie reprezentującą interesy kazachstańskich władz jest kancelaria prawna Ilyashev i Partnerzy, która na Ukrainie spełnia tę sama funkcję, co Quorum w Rosji.

Z kolei do reprezentowania Ukrainy w procesie ekstradycyjnym Ilyashev wynajął Winston & Strawn. To znana międzynarodowa firma prawnicza założona w 1853 roku w Chicago.

Firmę wynajął zwykły ukraiński śledczy Nikolay Melnik, któremu kierownictwo poleciło „zbadanie“ sprawy BTA Banku. To właśnie on przekraczając swoje uprawnienia, dopuścił zagraniczną firmę prawniczą do materiałów sprawy karnej i wydał jej zezwolenie na „uczestnictwo w sprawie Ablyazova we Francji i wykonywanie wszystkich czynności mających doprowadzić do ekstradycji Ablyazova na Ukrainę“, łamiąc tym samym ustawodawstwo Ukrainy.

Budżet państwowy Ukrainy nie przewidywał opłacania zachodnich prawników biorących udział w procesie ekstradycyjnym. Dlatego BTA Bank uprzejmie zaproponował opłacenie usług świadczonych przez Winston & Strawn za pośrednictwem kancelarii Ilyashev i Partnerzy. Oczywiście świadczenie takich usług pozostaje w sprzeczności z ukraińskim ustawodawstwem antykorupcyjnym, ale „kogo to obchodzi?“.

W sierpniu 2014 roku ukraińskie organy ścigania wszczęły sprawę karną wobec faktu wydania przez śledczego Melnika zezwolenia na udział w procesie ekstradycyjnym dla Winston & Strawn.

„Nazywam się Wahid, Ron Wahid“

Jeszcze jeden front w walce z Ablyazovem został stworzony przez Akordę dzięki prywatnym firmom detektywistycznym, które zapewniają kancelariom prawnym tak zwane wsparcie operacyjne. Firmy takie działają na całym świecie.

W praktyce oznacza to, że śledzą krewnych i współpracowników Ablyazova, przygotowują prowokacje, włamują się do poczty elektronicznej i telefonów, wysyłają wirusy i organizują porwania. Podejmują się też „dogadania“ w kwestii ścigania karnego w przypadku, gdy organy nie spieszą się z wszczynaniem postępowania karnego, bo nie ma do tego podstaw z uwagi na niewłaściwą jurysdykcję, gdy nie ma poszkodowanych lub ogólnie brak jest znamion przestępstwa. Biorąc pod uwagę, że prawie wszyscy pracownicy takich agencji, to byli funkcjonariusze organów ścigania lub służb specjalnych, dlatego wiedzą jak to wszystko można zrobić, i zazwyczaj gwarantują pozytywny wynik.

Początkowo na tym polu wspólnie z Akordą działała korporacja Diligence, stworzona przez byłych pracowników CIA i brytyjskie MI-5. Diligence została wynajęta przez Hogan Lovells, która nawiązała z nią bliskie kontakty w czasie wojny, jaką rozpętała „ Grupa Alfa“ na skutek kontroli rosyjskiego operatora komórkowego Megafon z funduszem IPOC.

Teraz wszystkie działania operacyjne na Zachodzie Akorda powierzyła innej prywatnej agencji detektywistycznej — Arcanum. Jej siedziba znajduje się w Zurichu, ale wchodzi ona w skład amerykańskiej grupy inwestycyjnej RJI Capital Group, znanej ze swojej agresywnej strategii na rozwijających się rynkach światowych.

Założycielem RJI Capital Group jest Ron Wahid — obywatel amerykański urodzony w Bangladeszu. Ron Wahid - miłośnik kobiet, osobistych krawców i prywatnych samolotów – jest bardzo wybredny w doborze klientów i przyjmuje tylko bardzo dobrze płatne projekty. Za swoją cenę gwarantuje jakość – Wahid i jego zespół mogą wykonać praktycznie każde zadanie, które zleca im klient. Jeśli sami nie chcą pobrudzić sobie rąk, to zawsze znajdą potrzebnych ludzi.

W jakiejś mierze kazachstańskie społeczeństwo obywatelskie powinno być wdzięczne Wahidowi. Według naszych informatorów, w 2008 roku właśnie jego firma uzyskała dostęp do serwera należącego do firm Aleksandra Mircheva i jego prywatnej poczty elektronicznej. W tamtym czasie jego firma pracowała na zlecenie jednego z osobistych przeciwników Karima Masimova.

Wśród zdobytych materiałów pracownicy Arcanum odnaleźli korespondencję Mircheva i jego zespołu prowadzona z urzędnikami państwowymi z Astany na temat projektu „SuperChan“ .  Klient Wahida nie był zainteresowany tą korespondencją. Potrzebował informacji o innych aspektach działalności Mircheva. Wtedy Wahid demonstrując fakt posiadania poufnych informacji, reklamując swoje usługi i możliwości swojej firmy, zaczął prezentować treść projektów „SuperTygrys“, „Chan“ i „SuperChan“ wszystkim, którzy wykazywali chociaż niewielkie zainteresowania Kazachstanem.

Właśnie w taki sposób informacje o projekcie „SuperChan“ przedostały się do opozycyjnych mediów w Kazachstanie i stały się znane wśród społeczeństwa jako jeden z paranoidalnych projektów „lidera narodu“ i uzurpatora władzy w kraju.

Głównym „konsultantem” Arcanum jest Meir Dagan, który przez osiem lat stał na czele Mossadu, a za kierunek amerykański odpowiada były doradca do spraw bezpieczeństwa narodowego wiceprezydenta USA Dicka Cheney’a, John Hannah.

Przy okazji, według naszych informacji właśnie Arcanum, równolegle z inną prywatną agencją detektywistyczną opracowywała plan uprowadzenia z Rzymu Almy Shalabyevej wraz z córką. I właśnie ta firma dostarcza teraz dane operacyjne wszystkim prawnikom Akordy, zatrudnionym na różnych frontach walki z Mukhtarem Ablyazovem.

Ciekawe, że reżim Nazarbayeva finansuje Arcanum za pośrednictwem zachodnich prawników. To właśnie oni, jako agenci Kazachstanu otrzymują rachunki od Arcanum i dokonują ich zapłaty. W ten sposób urywa się związek pomiędzy rządem Kazachstanu i jego faktycznie „wynajętymi“ szpiegami.  Takie struktury jak Arcanum, mogą wykonywać na Zachodzie każdą pracę na rzecz Kazachstanu bez ryzyka dla klienta w przypadku, gdy zostaną przyłapani na gorącym uczynku, w odróżnieniu od agentów wywiadu zagranicznego Sarbar.

Zamiast epilogu

Materiał przedstawiony w tym artykule, to zaledwie niewielka część tego, co robi reżim Nazarbayeva, aby zniszczyć Mukhtara Ablyazova.  „Zabicie Mukhtara“ stało się niemal narodowym przesłaniem Akordy. Ludzie, którzy dla niej pracują nie chcą się zastanawiać na przyczynami tego stanu rzeczy. Na przykład nad tym, że podstawą konfliktu pomiędzy Ablyazovem a Nazarbayevem jest ideologia:  Ablyazov wierzy w polityczną i gospodarczą konkurencję, natomiast Nazarbayev— nie. Mukhtar Ablyazov to ucieleśnienie wszystkiego, czego się zawsze obawiał niedołężniejący prezydent — znakomity menedżer i biznesmen, w żaden sposób nie zobowiązany wobec reżimu Nazarbayeva, patriota i zapalony zwolennik wartości demokratycznych, przez wiele lat ryzykujący własną osobą, występując jako tajny ideolog opozycji i faktycznie jej jedyny sponsor. Dlatego Ablyazova trzeba zniszczyć. Za wszelką cenę.

OD REDAKCJI. Ten artykuł jest pierwszym z cyklu śledztw dziennikarskich.  W naszych kolejnych publikacjach będziemy kontynuować opowieść o niektórych spośród wymienionych tutaj osób wykonujących zadania na zlecenie Akordy.

źródło: respublika-kz.info

Tweet